Newswise – RICHLAND، Wash. – ورزش شدید در مردان چربی بیشتری می سوزاند تا در زنان، یافته غیرمنتظره ای از بزرگترین مطالعه تا به امروز در مورد تأثیر ورزش بر بدن.

جاشوا ادکینز، دانشمند وزارت انرژی ایالات متحده می گوید: «همه می دانند که ورزش برای شما مفید است، اما هیچ کس دقیقاً نمی داند چرا. آزمایشگاه ملی شمال غرب اقیانوس آرام و نویسنده تحقیق مربوطه به صورت آنلاین در 1 مه در Nature Metabolism منتشر شد. ما نمی دانیم چه چیزی در بدن می گذرد که چنین مزایای بزرگی را ایجاد می کند.

نتایج حاصل از کنسرسیوم مبدل های مولکولی فعالیت بدنی (MoTrPAC)، یک مطالعه طولانی مدت که به بررسی اعمال مولکولی می پردازد که حرکت شدید را به مزایای سلامتی زیادی تبدیل می کند. این همکاری بیش از دوجین سایت در سراسر کشور را شامل می شود که بیش از 100 دانشمند را شامل می شود.

این گروه منتشر کرد مقاله اصلی او در مجله نیچر در اول ماه مه، دریافتند که اثرات ورزش گسترده است و بیش از 35000 مولکول را تحت تأثیر قرار می دهد. هیچ بافتی بدون تغییر باقی نمی ماند.

افراد مورد مطالعه موش‌هایی بودند که بخش عمده‌ای از فیزیولوژی اولیه خود را با انسان به اشتراک می‌گذاشتند. این گروه از دانشمندان اکنون در حال مطالعه بیش از 1500 نفر هستند و از یافته های موش ها به عنوان نقطه شروعی برای کشف آنچه در انسان می افتد استفاده می کنند.

در مجموع، تیم MoTrPAC 18 نوع بافت و همچنین خون را بررسی کردند. آنها سیگنال‌های مولکولی را هم در مردان و هم در زنان پیدا کردند که مزایای عمده‌ای را از ورزش نشان دادند: بهبود عملکرد کبد، قوی‌تر شدن ماهیچه قلب، تقویت ایمنی و کاهش التهاب در ریه‌ها و روده. در سرتاسر بدن، اندامک‌های سلولی به نام میتوکندری – تولیدکنندگان انرژی در سلول‌ها – پس از ورزش سالم‌تر می‌شوند.

بارزترین تفاوت بین جنسیت ها در بافت چربی موضوع مقاله متابولیسم نیچر است.

کریستوفر نیوگارد، نویسنده مسئول و مدیر این پژوهش گفت: “ما دریافتیم که بافت چربی بین نر و ماده حتی در حیوانات کم تحرک نیز بسیار متفاوت است.” موسسه فیزیولوژی مولکولی دوک. «اما بعد از آن واقعاً متعجب شدم که واکنش‌های جنسیتی به ورزش چقدر متفاوت است. مردان برای انرژی چربی می سوزانند، در حالی که زنان توده چربی خود را حفظ می کنند. این به دلیل تفاوت‌های زیادی در واکنش‌های مولکولی است که در زیر سطح چربی موش‌های نر و ماده وجود دارد. این دوگانگی واقعاً چشمگیر است.»

علاوه بر ادکینز و نیوگارد، نویسندگان متناظر مقاله متابولیسم طبیعت، سو بودین از بنیاد تحقیقات پزشکی اوکلاهاما و سایمون شنک از دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو هستند. این مقاله دارای سه «نویسنده اول» از PNNL است: جینا مانی، جیمز سنفورد، و تایلر ساگندورف.

یافته های موش های در حال فرار

این یافته ها بر اساس تجزیه و تحلیل نمونه های بافت و خون از موش هایی است که روی تردمیل در آزمایشگاه تحقیقاتی دانشگاه آیووا می دویدند. این تیم هزاران اندازه گیری از پروتئین ها، پیام رسان های مولکولی معروف به رونوشت ها و ترکیبات شیمیایی به نام متابولیت ها را انجام دادند. این اندازه‌گیری‌ها به دانشمندان سرنخ‌هایی درباره آنچه که واقعاً در بدن اتفاق می‌افتد، می‌دهد. پشت هر نفس، فکر، حرکت یا قدم گذاشتن روی تردمیل، مجموعه‌ای از اعمال مولکولی وجود دارد که باعث می‌شود اتفاقاتی بیفتد و بدن را تحت تأثیر قرار دهد.

نمونه ها برای تجزیه و تحلیل به چندین آزمایشگاه فرستاده شد. دانشمندان PNNL پروتئین های موجود در نمونه های چربی را تجزیه و تحلیل کردند، کاری چالش برانگیز، زیرا چربی در مقایسه با لیپیدها پروتئین کمی دارد. این تیم به بررسی بافت چربی سفید، فراوان‌ترین شکل چربی در بدن پرداختند.

دانشمندان موش هایی را که پنج روز در هفته به مدت یک، دو، چهار یا هشت هفته می دویدند، مورد مطالعه قرار دادند و آنها را با موش های کم تحرک مقایسه کردند. این تیم حیوانات سالم و لاغر را مورد مطالعه قرار دادند. دانشمندان خاطرنشان می‌کنند که یافته‌های این مطالعه نمی‌تواند به طور خودکار برای حیواناتی که از چاقی رنج می‌برند، به‌عنوان مثال، یا سایر انواع ورزش‌ها، مانند تمرینات قدرتی، اعمال شود.

چربی کمتر، همان مقدار چربی، چربی سالم تر

تفاوت در ویژگی های چربی حتی بین موش های صحرایی نر و ماده که کم تحرک بودند نیز قابل توجه بود. بیش از 20000 اندازه گیری مولکولی متفاوت بود. به طور کلی، چربی در موش های ماده هم قبل و هم بعد از ورزش سالم تر بود.

موش های صحرایی نر و ماده بی تحرک یک ویژگی مشترک داشتند: همه آنها در طول مطالعه وزن اضافه کردند.

تفاوت در موش هایی که تردمیل را می دویدند حتی بیشتر قابل توجه بود. مردان چربی می سوزانند و آن را حفظ می کنند. در ابتدا، زنان چربی می سوزانند، اما در پایان هشت هفته، ذخایر چربی آنها به همان جایی که شروع کرده بودند باز می گردد. موش های نر که ورزش می کنند چربی خود را از دست می دهند. موش‌های ماده‌ای که ورزش می‌کردند چربی کم نکردند، اما مانند همتایان کم‌تحرک خود چربی اضافه نکردند.

ورزش ذخایر چربی هر دو جنس را سالم‌تر کرد – از نظر متابولیکی فعال‌تر و پرانرژی‌تر، با سیگنال‌های کمتری مانند علائم مرتبط با چاقی. این در موش های نر بیشتر قابل توجه است که چربی آنها در ابتدا سالم تر است.

جینا مانی، نویسنده اول، گفت: “ما دیدیم که چگونه هر دو جنس متابولیسم خود را برای دریافت انرژی مورد نیاز خود بسیج کردند.” اما آنها انرژی خود را از راه های مختلف دریافت می کنند. زنان این کار را بدون استفاده از ذخایر چربی خود انجام می دهند، احتمالاً به این دلیل که برای سلامت باروری حیاتی هستند.

در دهه های اخیر، دانشمندان دریافته اند که چربی فقط یک لکه از وزن ناخواسته نیست. این یک عضو اصلی است که در سراسر بدن ما قرار دارد، مانند پوست، که هورمون ها و سایر ترکیبات را ترشح می کند که نقش مهمی در سلامت ما دارند. چربی منبع سلامت و بیماری است.

نقشه راه از موش تا انسان

مانی گفت: «این یافته‌ها به ایجاد محیطی برای درک خطر بیماری کمک می‌کند و پایه‌ای برای مداخلات بهداشتی شخصی‌تر و هدفمندتر فراهم می‌کند.»

محققان گفتند که نتایج بررسی‌های بهداشتی را هم زنان و هم مردان را شامل می‌شود و خاطرنشان کردند که وقتی صحبت از ورزش می‌شود، مردان بسیار بیشتر از زنان مورد مطالعه قرار گرفته‌اند.

نیوگارد گفت: «این مطالعه واقعاً چشمان من را باز کرد. “تفاوت های جنسیتی بسیار بیشتر از آن چیزی است که من انتظار داشتم. این روش رویکرد من به مطالعات دیگر، از جمله مطالعه مقاومت به انسولین در مردان و زنان را تغییر می‌دهد. این یافته ها نقشه راه این آزمایش ها را ارائه می دهد.

مطالعه MoTrPAC توسط صندوق عمومی مؤسسه ملی بهداشت تأمین مالی شد. بسیاری از آنالیزهای پروتئینی که در مقاله Nature Metabolism مورد بحث قرار گرفت، در آزمایشگاه علوم مولکولی محیطی، یک مرکز کاربر دفتر علوم DOE در پردیس PNNL انجام شد. فن آوری های مورد استفاده توسط تیم PNNL در آزمایش MoTrPAC نیز برای مطالعه واکنش های مولکولی مهم برای آب و هوا، انرژی و محیط زیست مورد استفاده قرار می گیرد.